Όλα καλά κι όλα ωραία. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με το… πολυαναμενόμενο σκεπτικό του Τακτικού Διαιτητικού Δικαστηρίου της ΕΠΟ για την απόφαση «εκτέλεσης» του Ηρακλή μέσω του – απολύτως αβάσιμου νομικώς – υποβιβασμού. Είναι τόσο προβλέψιμα αυτά που αναφέρει, ώστε τα όσα «προφητεύαμε» προ ημερών για το περιεχόμενό του, θα μπορούσαν να αποτελούν και το βασικό μέρος του κειμένου του…
Πάντως τελείωσε κι αυτό. Εκδόθηκε και κοινοποιήθηκε στις εμπλεκόμενες πλευρές το σκεπτικό, που – υποτίθεται ότι – οδήγησε τους δικαστές στη συγκεκριμένη απόφαση. Να προσυπογράψουν, δηλαδή, τη θανατική καταδίκη της «κυανόλευκης» ΠΑΕ, την οποία μεθόδευσαν με κάθε δυνατό και πιεστικό τρόπο οι… «πρωτομάστορες» της διαπλοκής του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Ένα σχέδιο, που εκπονήθηκε στους διαδρόμους της Λίγκας και σφραγίστηκε στην αίθουσα του δικαστηρίου…
Η «Εκτελεστική» και οι λοιπές… «δημοκρατικές δυνάμεις»…
Το εν λόγω σκεπτικό, λοιπόν, αναφέρει ως κεντρική δικαιολογία της δικαστικής ετυμηγορίας, το γεγονός ότι υφίσταται απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΠΟ από το καλοκαίρι του 2015, σχετικά με τη χρήση της συγκεκριμένης ποινής. Μάλιστα επισημαίνεται ότι μεσούσης της περασμένης αγωνιστικής περιόδου η Γενική Συνέλευση της Super League προχώρησε στη λήψη ευθυγραμμισμένης προς εκείνη της Ομοσπονδίας απόφαση, την οποία πρωτοκόλλησε η ΕΠΟ.
«Οι αποφάσεις της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΠΟ υπερισχύουν και καλύπτουν κάθε σχετικό κενό διατακτικής πρόβλεψης», ήταν το βασικό «επιχείρημα» για την κρίση τους, το οποίο χρησιμοποιούν στο σκεπτικό οι δικαστές. Όπως, δηλαδή, αναμενόταν να λειτουργήσουν, λειτούργησαν: «καμουφλάροντας» το βασικό αίτιο, το οποίο έδρασε δραματικά υπέρ της αρνητικής απόφασης…
Η «βιωσιμότητα» και η προστασία του συστήματος
Όπως εκτιμούν, όλοι όσοι ασχολήθηκαν εντατικά με την υπόθεση και κυρίως οι εξ Αθηνών συνάδελφοι του «κυβερνητικού ρεπορτάζ», αυτό το… «προσπέρασμα», το οποίο επιχειρούν – στην ουσία – τα μέλη του Διαιτητικού, αναφορικά με την προοπτική να υπάρξει μια κοινώς αποδεκτή νομική θεμελίωση της απόφασής τους (αν και κάτι τέτοιο φαντάζει απολύτως αδύνατο, με βάση τα όσα υποστήριζαν ακόμη και οι ουδέτεροι γνώστες των νομικών θεμάτων) έχει το λόγο του. Δεν είναι άλλος από τη διάθεσή τους να μην «προβληματίσουν» με το ενδεχόμενο υπέρ του Ημίθεου απόφασης το όλο ποδοσφαιρικό «οικοδόμημα». Ασχέτως, βεβαίως, με το πόσο – αποδεδειγμένα – σαθρό και εξυπηρετικό συμφερόντων είναι αυτό…
Όπως αναφέραμε και προ ημερών σε σχετική ανάρτηση της BlueArena «… (οι δικαστές) επηρεάστηκαν από το περιβάλλον του ποδοσφαιρικού κατεστημένου, το οποίο απολύτως συσπειρωμένο εναντίον της προοπτικής παραμονής του Ηρακλή, πίεζε για τον υποβιβασμό του με το επιχείρημα της μη βιωσιμότητας της «κυανόλευκης» ΠΑΕ, το οποίο, βεβαίως, ήταν απολύτως άσχετο με το επίδικο ζήτημα.
Αυτός είναι και ο λόγος της εκτροπής της διαδικασίας από την αρχή της, με την εμμονή σε θέματα οικονομικής βιωσιμότητας από πλευράς των δικαστών, με αποκορύφωμα τη ρητορική ερώτησή τους “ακόμη κι αν σας κρατήσουμε στην κατηγορία, πως θα τα καταφέρετε με αυτήν την οικονομική κατάσταση;”…
Ο έτερος – και παράλληλος με τον βασικό της βιωσιμότητας – λόγος, ο οποίος φέρεται ότι υπαγόρευσε την απόφαση έχει να κάνει με το μήνυμα που περνούσαν Λίγκα και ΕΠΟ, όλο αυτό το διάστημα πριν την εκδίκαση, στα μέλη του δικαστηρίου. Ότι δηλαδή, πιθανή απαλλακτική απόφαση για τον Ηρακλή θα σήμαινε διάλυση του συστήματος αδειοδότησης, κάτι που υποστήριξε χωρίς περιστροφές και κατά την εκδίκαση ο νομικός εκπρόσωπος του Συνεταιρισμού, Γιάννης Οικονομάκης. Με συνέπεια, να δημιουργείται η ανάγκη στο δικαστήριο να «προστατευθεί» το όλο σύστημα αδειοδότησης, μέσα από την τελική απόφασή του», ήταν το κείμενο της αναφοράς μας στους πραγματικούς λόγους της αρνητικής δικαστικής ετυμηγορίας…
Καμία έκπληξη…
Η πλευρά της νομικής εκπροσώπησης του «Γηραιού» εξακολουθεί – όπως και όλος ο κόσμος του Συλλόγου – να επιμένει ότι η απόφαση αντίκειται στο δίκαιο της υπόθεσης, το οποίο βρίσκεται – καταφανώς – στην πλευρά της ομάδας. Ωστόσο, το σκεπτικό των μελών του Τακτικού Διαιτητικού Δικαστηρίου της ΕΠΟ, το οποίο έχουν, πλέον, στα χέρια τους δεν τους προξένησε την παραμικρή έκπληξη, ως προς το αιτιολογικό περιεχόμενό του, εφόσον το κεντρικό επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε, όσο αδύνατο κι αν κρίνεται, ήταν το μοναδικό, που θα μπορούσε να επιστρατεύσει το δικαστήριο, προκειμένου να «δέσει» την ανάλυση του με κάποια αίσθηση νομικής βασιμότητας.
Ωστόσο, όλοι γνωρίζουν την αλήθεια γύρω από τους λόγους, οι οποίοι υπαγόρευσαν την προσυπογραφή του Διαιτητικού στην ποινή του υποβιβασμού…
