Το προφίλ του «κανονικού» μεγαλομετόχου και ο θεσμοθετημένος έλεγχος…

Μακριά από τα «παιχνίδια» Παπαθανασάκη και τα περί Καγιούλη, αυτά πρέπει να είναι τα γενικά χαρακτηριστικά εκείνου, που θα εγγυηθεί – τηρουμένων των αναλογιών – την επόμενη μέρα…

Απόψεις

Επειδή επιθυμώ πάντοτε να επικοινωνώ μαζί σας με πνεύμα ρεαλισμού και επαφής με την ωμή, όσο και σκληρή πραγματικότητα, θα πρέπει προεισαγωγικά να σημειώσω ότι το πιο πιθανό σενάριο για τον Ηρακλή της επόμενης μέρας, μετά δηλαδή το πλήγμα του άδικου υποβιβασμού, είναι να συμβεί – δυστυχέστατα – ό,τι προγραμματίζει ο Σπύρος Παπαθανασάκης. Οπότε, η προετοιμασία μας για τα χειρότερα είναι σε πλήρη εξέλιξη…

Η ιδιοκτησιακή κατοχή του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ και μάλιστα σε επίπεδο που προσεγγίζει το100%,  σε συνδυασμό με την αδυναμία του να στραφεί σε άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα, λόγω της – όπως όλα προδίδουν – τραγικής οικονομικής κατάστασής του, οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα. Από την άλλη ούτε η Πολιτεία έχει θεσπίσει νομοθετικό πλαίσιο, προκειμένου να οδηγεί σε εξαναγκαστική αποχώρηση κάκιστους και κακοπληρωτές ιδιοκτήτες ΠΑΕ (και δεν διαφαίνεται καν πρόθεση δημιουργίας ενός τέτοιου πλαισίου).

Επίσης και η «κυανόλευκη» οικογένεια δεν έχει περιθώρια δράσης, όσο αντιμετωπίζει το «κρυφτούλι» του Ελληνοκαναδού και την απόλυτη άρνησή του να ενδιαφερθεί ουσιαστικά για την προοπτική της ομάδας. Η προοπτική της νομικής καταδίωξης του μεγαλομετόχου είναι – εκ των πραγμάτων – χρονοβόρα και δεν εξυπηρετεί στο χρονικό ορίζοντα των – περίπου – είκοσι ημερών, κατά τον οποίο θα κριθεί το σε ποια κατηγορία θα δηλώσει συμμετοχή ο Ημίθεος για τη σεζόν 2017-2018.

Ωστόσο, στην (πολύ μακρινή υπό τις παρούσες συνθήκες) περίπτωση κατά την οποία ο «Καναδός» ήταν συνεργάσιμος και μεταβίβαζε τις μετοχές του, ο «άνθρωπος της επόμενης μέρας», που θα μπορούσε να προσφέρει ρεαλιστική οικονομική και αγωνιστική ανάσα για τον ποδοσφαιρικό «Γηραιό» είναι σαφές ποια χαρακτηριστικά θα έπρεπε να συγκεντρώνει. Και, μάλιστα, από τέτοια χαρακτηριστικά συγκροτείται και το προφίλ των πιθανών διαδόχων, που έχουν στο μυαλό τους τα μέλη των επιτροπών δράσης, όταν αναφέρουν σε κάθε ευκαιρία ότι «αν φύγει ο Παπαθανασάκης θα βρεθεί διάδοχη κατάσταση…»).

Βεβαίως, στην αναφορά μας προσπερνούμε και κάθε προοπτική Καγιούλη, μιας και είναι αντιληπτό από όλους ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος «έκαψε» ήδη τον εαυτό του, μέσα από επανειλημμένα κρούσματα ασυνέπειας και αναντιστοιχίας λόγων και έργων, έστω και αν φαντάζει ως το «λιγότερο κακό» μπροστά στην… Ελληνοκαναδική λαίλαπα…

Το ιδεατό θα ήταν να μας προέκυπτε ένας μεγιστάνας του πλούτου, ένας «big spender», που θα πετάξει αμέσως χρήμα και μάλιστα πολύ, προκειμένου με μιας να αλλάξει τα δεδομένα. Να είναι και προερχόμενος από την οικογένεια του Συλλόγου, δηλαδή να «νιώθει» από Ηρακλή και – για να το «γαρνίρουμε» ακόμη περισσότερο – να γνωρίζει κι από Ελληνικό ποδόσφαιρο, ώστε να μην επαναληφθεί η απογοητευτική κατάληξη της περιόδου Μυτιληναίου…

Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι συζητήσεις των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται όλο αυτό το διάστημα, προκειμένου να καλύψουν το τεράστιο κενό διοίκησης, αφορούσαν σε υποψηφίους μακριά από αυτά τα δεδομένα. Υποψηφίους προσγειωμένους στο εξαιρετικά ιδιαίτερο «σήμερα» του ποδοσφαίρου μας και οι οποίοι θα μπορούσαν να προσφέρουν λύσεις χωρίς υπερβολικές προοπτικές.

Πρωτίστως, αφορούσαν και αφορούν σε περιπτώσεις που δεν έχουν να κάνουν με την οικογένεια του Ημίθεου, τουλάχιστον αυτές, που προέρχονται από την… Ελληνική επικράτεια. Στην κατάσταση, που έχει περιέλθει η ΠΑΕ και υπό το φάσμα του άκρατου επαγγελματισμού στο χώρο, κάτι τέτοιο φαντάζει ως λεπτομέρεια, που παρακάμπτεται… Πάντως, οι συζητήσεις με εκτός… επικρατείας υποψηφίους, είχαν συνδετικό κρίκο Ηρακλειδέα του απόδημου Ελληνισμού (ο λόγος για τον Γιώργο Τσίτσα και την πρότασή του που αφορά σε επιχειρηματίες από την Ατλάντα των ΗΠΑ).

Σε κάθε περίπτωση, ο «ντόπιος διάδοχος» δεν επρόκειτο να είναι μεγιστάνας, αλλά ένας επιχειρηματίας με ικανοποιητική ρευστότητα, τόση όση θα μπορούσε να δρομολογήσει την οικονομική και αγωνιστική επανεκκίνηση, μέσω της συμμετοχής στη Football League. Στην καλύτερη περίπτωση θα μπορεί να συντηρεί σε ικανοποιητικά επίπεδα την ομάδα και να υποστηρίξει πορεία επανόδου στη Super League. Χωρίς ακραία εντυπωσιακές κινήσεις προς τη θετική κατεύθυνση.

Ως προς τους λόγους που του υπαγορεύουν να βρίσκεται στο τιμόνι της διοικητικής ηγεσίας του Ηρακλή, αυτοί είναι παράλληλοι με τους αντίστοιχους, που διατηρούν όλοι οι άλλοι ομόλογοί του στις υπόλοιπες Ελληνικές ΠΑΕ. Απλά και κυνικά πράγματα: χρήματα προς διάθεση (με ό,τι αυτό παρέλκεται) και ενίσχυση της επιχειρηματικής οντότητάς του μέσω της ομάδας. Γνωστοί λόγοι για τους «επενδυτές» του σύγχρονου Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Το βασικό προσόν μιας τέτοιας περίπτωσης αφορά στην δυνατότητα συνέχισης της χρηματοδότησης των αναγκών ΠΑΕ και ομάδας, μέχρις ότου επέλθει μια φάση ήπιας εξυγίανσης και βελτιωθούν οι συνθήκες. Βεβαίως, περί αυτού ουδείς μπορεί να καταστήσει την οπαδική βάση του Ηρακλή ήσυχη, αλλά τουλάχιστον, εξ αρχής, θα δοθεί η αίσθηση ότι ακραία φαινόμενα τύπου Παπαθανασάκη θα αποφευχθούν.

Και πώς θα αποφευχθούν; Μέσω του θεσμοθετημένου ελέγχου. Τουλάχιστον με τους «εντός των συνόρων» υποψηφίους (ή, έστω, με τον υποψήφιο) οι Ηρακλειδείς των ομάδων δράσης ήταν αποφασισμένοι να θέσουν ως ικανή και αναγκαία συνθήκη ολοκλήρωσης της όποιας συμφωνίας την αποδοχή από μέρους του ενός καθεστώτος θεσμοθετημένου ελέγχου από την οικογένεια του Συλλόγου.

Ανάκτηση ενός ποσοστού μετοχών από πλευράς Ιδρυτικού Σωματείου ή Ερασιτέχνη Ηρακλή (αναλόγως με τη νομική και φοροτεχνική ερμηνεία που θα δοθεί), παράλληλα με την ενεργό και όχι τυπική συμμετοχή στο διοικητικό συμβούλιο της ΠΑΕ μελών, που θα εκπροσωπούν το Σύλλογο και θα αποδίδουν λόγο σε αυτόν. Διαρκής έλεγχος οικονομικών πεπραγμένων, μέσω των συγκεκριμένων μελών του ΔΣ, με απόλυτο στόχο να αποφευχθεί η «παρέκκλιση» από την προσπάθεια εξυγίανσης, με το Σύλλογο να είναι ανά πάσα στιγμή ενήμερος και – ως εκ τούτου – προετοιμασμένος να παρέμβει.

Καμία σχέση, δηλαδή, με όλα όσα ισχύουν επί Παπαθανασάκη, αλλά και με όλα όσα ίσχυαν στη συνύπαρξη της οικογένειας του Ηρακλή με τις προηγούμενες ιδιοκτησίες της «γαλάζιας» ΠΑΕ. Όλα αυτά, βεβαίως, αν ο νυν μεγαλομέτοχος ήταν συνεργάσιμος και επέτρεπε μια ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα.

Και, ως γνωστόν, με το «αν» δεν γράφτηκε ποτέ ιστορία…

Για σχόλια, παρατηρήσεις, ενστάσεις, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με το charilaoschariton@gmail.com

Back to Top