Ο απόλυτος ξεριζωμός. Το τέλος μιας όμορφης παρέας. Μιας παρέας που οι περισσότεροι εξ αυτών, έζησαν τρία μαγικά χρόνια στον ΗΡΑΚΛΗ. Τρία χρόνια με συγκινήσεις, με λύπες, τρία χρόνια που για άλλους έγιναν το… διαβατήριό τους για το ξεκίνημα μιας καριέρας σε υψηλό επίπεδο.
Ο κόντρα σε κάθε λογική και κανονισμούς υποβιβασμός του Ηρακλή, οδήγησε και τους τελευταίους εναπομείναντες παίκτες που είχαν απομείνει στο ρόστερ στην έξοδο και στην αναζήτηση νέας ομάδας.
Ολα αυτά τα χρόνια ο άνθρωπος που με τους χειρισμούς του κατάφερε να διαλύσει αυτή την ομάδα, είχε την ευτυχία να βρει στα αποδυτήριά του παίκτες και χαρακτήρες που επί μήνες έβαζαν πλάτη για τον ίδιο, δίχως αυτός επί έναν χρόνο να καταφέρει να κοιτάξει κανέναν τους στα μάτια.
Ο Ηρακλής κατάφερε επί μια τριετία να φτιάξει τόσο δεμένα αποδυτήρια που ούτε με όλα τα εκατομύρια του κόσμου μπορούν να εξασφαλιστούν σε άλλες ομάδες.
Αποδυτήρια και παίκτες που “κούμπωσαν” ο ένας με τον άλλον και στηρίχτηκαν σε υγιείς και ειλικρινείς σχέσεις μεταξύ παικτών και προπονητών.
Κι όμως ο Σπύρος Παπαθανασάκης, ακόμα και αυτό κατάφερε να το διαλύσει ή καλύτερα να μην νοιαστεί ποτέ για αυτούς.
Γι’ αυτό λέμε και ξαναλέμε πως η λύση για να υπάρξει επόμενη ημέρα και για να δημιουργηθεί από την αρχή μία νέα ομάδα είναι η εξής: Να αποχωρήσει ο Σπύρος Παπαθανασάκης από τον σύλλογο.
