Προσχήματα δεν υφίστανται πλέον. Όχι ότι υφίσταντο ποτέ. Το σύστημα, το σαθρό και σκοτεινό κατεστημένο της διαπλοκής στο Ελληνικό ποδόσφαιρο ποτέ δεν ήθελε τον Ηρακλή. Απλώς τον ανέχονταν και αναζητούσε διαρκώς αφορμές (όχι ουσιαστικές αιτίες) προκειμένου να τον εξοντώσει. Το επιχείρησε τρεις φορές με τους ιστορικά άδικους και απαράδεκτους υποβιβασμούς του 1980, του 2011 και – τώρα – με αυτόν του 2017…
Δεν συμβιβάστηκε ποτέ ο Ημίθεος, λόγω της αποτρεπτικής πίεσης που ασκούσε ο κόσμος του ακόμη και στις πιο αδύναμες διοικήσεις, οι οποίες έτυχε να τον διοικούν. Δεν διεπλάκη, δεν έγινε μέλος στο «παρεάκι» της εξυπηρέτησης συμφερόντων δεν έγινε σαν την ομάδα, που, ενώ υποβιβάστηκε εντός αγωνιστικών χώρων τη χρονιά που πέρασε, έμεινε – «ληστεύοντας» τη δική του θέση – εξωαγωνιστικά, διότι ακριβώς είναι από τα πρωταγωνιστικά μέλη της παρέας. Η… «ψυχή της παρέας», για να ακριβολογούμε.
Ο Σύλλογος, για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια, μπαίνει σε έναν κυκεώνα προβληματισμού, ο οποίος αφορά αμέσως στο επίπεδο της οικονομικής και αγωνιστικής επιβίωσης. Πρέπει, τώρα, να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του και όλους τους φορείς του συσπειρωμένους για να σταθεί στα πόδια του, για να μην πνιγεί, να μην αφανιστεί, όπως λαχταρούν τόσο απροσχημάτιστα οι πάμπολλοι εχθροί του.
Ωστόσο, θα πρέπει το συλλογικό υποσυνείδητο αυτής της μεγάλης αθλητικής οικογένειας να κρατά πάντα μια περίοπτη θέση για μια σημαντικότατη, όσο και φιλόδοξη, προοπτική: την αντεπίθεση στον ολοκληρωτικό πόλεμο με το σύστημα που τον καταδιώκει…
Αυτά, βεβαίως, που πρωτεύουν είναι δεδομένα: να εξαφανιστεί από το προσκήνιο ο καταστροφέας της ΠΑΕ, να βρεθεί μια «κανονική» ιδιοκτησιακή και διοικητική κατάσταση και να προχωρήσει – στο βαθμό, που είναι, πλέον, εφικτό – το αγωνιστικό. Εφόσον, όμως αυτά τα οποία πρωτεύουν υλοποιηθούν, ο στόχος θα πρέπει να αλλάξει. Θα πρέπει να είναι αυτή ακριβώς η αντεπίθεση σε όλους αυτούς τους ορκισμένους εχθρούς του Ηρακλή. Χωρίς υστερίες και σπασμωδικές κινήσεις. Ταράζοντάς τους στη… «νομιμότητα»…
Αν και εφόσον βρεθεί ο δρόμος για την αναστήλωση της ομάδας και της ποδοσφαιρικής εταιρείας της, θα πρέπει να συγκροτηθεί μία «task force», αποτελούμενη από νομικούς και παράγοντες του Συλλόγου, η οποία θα αναλάβει να φέρει σε πέρας το έργο της οργανωμένης αντεπίθεσης στο ποδοσφαιρικό κατεστημένο της Ελλάδας. Να γίνουν όλες οι απαραίτητες κινήσεις, με απόλυτη μεθοδικότητα, ώστε να συγκεντρωθούν στοιχεία για την αναγκαιότητα εντολής για αποκάλυψης – ενώπιον της UEFA ή και της FIFA – των φακέλων αδειοδότησης (επί τω προκειμένω της παρούσης περιόδου) και να πειστούν οι διεθνείς φορείς του αθλήματος (οι οποίοι, μάλιστα, έχουν προ πολλού θέσει το προβληματικό Ελληνικό ποδόσφαιρο σε επίσημη επιτροπεία) ότι οφείλουν να διερευνήσουν αυτό το μέγιστο ζήτημα.
Δεν γίνεται λόγος καν περί «άρσης της ρήτρας εμπιστευτικότητας», καθώς το ζητούμενο είναι να καταστούν κοινωνοί του προβλήματος ο ευρωπαϊκός και ο παγκόσμιος φορέας του χώρου, δίχως να είναι απαραίτητη η κοινολόγηση των όποιων λεπτομερειών. Με αυτήν την μεθόδευση, υπερπηδάται το νομικίστικο και ζήτημα, που αποτέλεσε και αποτελεί «εργαλείο» αδιαφάνειας στη διάθεση της επιτροπής αδειοδότησης της ΕΠΟ.
Όμως, είπαμε, αυτή η διαδικασία, αυτή η οργανωμένη αντεπίθεση του Συλλόγου στο σύστημα και ο πόλεμος μέχρι αυτό να πατήσει «μαύρο χιόνι», που λέει κι ο λαός, απαιτεί υπομονή και μεθοδικότητα. Είναι σαφές ότι έχουμε άλλα, πολλά και σπουδαία να αντιμετωπίσουμε στο αμέσως προσεχές διάστημα, τα οποία είναι αμέσου προτεραιότητας, αλλά αυτή η δυσχέρεια δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε τους εχθρούς μας. Είμαστε σε πόλεμο…
Υ.Γ. Μακάρι, όταν ο Ηρακλής θα είναι έτοιμος να αντιδράσει, αποκαλύπτοντας και διαπομπεύοντας πανευρωπαϊκώς και παγκοσμίως το σάπιο σύστημα, να έχουν έρθει στα… «πράγματα» οι «νέοι χαλίφηδες», όπως φιλοδοξούν και – επί τόσο καιρό – μεθοδεύουν. Άλλωστε, όσο πιο… «ψηλά» ανεβαίνεις, τόσο πιο εντυπωσιακά κατρακυλάς…
Για σχόλια, παρατηρήσεις, ενστάσεις, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με το charilaoschariton@gmail.com
