Αργά το βράδυ της Πέμπτης (6/7), οι ενημερωτικές ιστοσελίδες της Κρήτης επέμεναν να κυκλοφορούν την είδηση ότι ο Σάββας Κωφίδης ήλθε σε συμφωνία με την ομάδα του Ηροδότου Νέας Αλικαρνασσού, προκειμένου να καθίσει στον πάγκο της, στο πρωτάθλημα της νέας περιόδου, στη Γ΄ εθνική κατηγορία. Μάλιστα, διευκρινιζόταν ότι το πλαίσιο της συμφωνίας με την Κρητική ομάδα αφορά και στην – παράλληλη – ανάληψη εκ μέρους του Σάββα Κωφίδη της τεχνικής διεύθυνσης της ακαδημίας ποδοσφαίρου του Ηροδότου…
Αυτήν την είδηση μεταφέραμε κι εμείς τις πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες της Παρασκευής (7/7), εφόσον οι συνάδελφοι από την Κρήτη επέμεναν για το ασφαλές της πληροφορίας τους, επισημαίνοντας ωστόσο, ότι αυτή θα οριστικοποιηθεί αν και εφόσον ο Ηρακλειδέας τεχνικός συναινέσει στην υπογραφή συμβολαίου συνεργασίας με την Ηρακλειώτικη ομάδα.
Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι διαφορετική, με τη διοίκηση του Ηροδότου και τον ίδιο τον Σάββα να αποσαφηνίζουν ότι η πρόταση κατατέθηκε, αλλά – εντέλει – δεν έγινε αποδεκτή. Είναι χαρακτηριστικό το χωρίο της σχετικής ανακοίνωσης της Κρητικής ομάδας και ενδεικτικό της εξαιρετικής στάσης του 56χρονου τεχνικού: «…Η ειλικρινής στάση του, η οποία έτσι κι αλλιώς τον χαρακτηρίζει σε όλη του την ζωή, συνεχίστηκε λέγοντας πως από την στιγμή που δεσμεύεται με συμβόλαιο με τον αγαπημένο του Ηρακλή και ένας ακόμη πιο προσωπικός λόγος δεν του επιτρέπουν την παρούσα στιγμή να συζητήσει οτιδήποτε άλλο επαγγελματικά. Κλείνοντας, να αναφέρουμε πως όταν ποδοσφαιράνθρωποι του τεράστιου μεγέθους του κ. Κωφίδη αξιολογούν θετικά ποδοσφαιρικές φιλοσοφίες, όπως οι δικές μας, θεωρώντας πως βάζουμε σωστές βάσεις, αυτό αποτελεί επιβράβευση και κίνητρο ταυτόχρονα για να πορευθούμε με την ανάλογη αφοσίωση. Από απόψε ο Ηρόδοτος πρόσθεσε έναν σπουδαίο φίλο στην οικογένεια του!»…
Ο Σάββας Κωφίδης σε μία φάση, κατά την οποία το καθεστώς Παπαθανασάκη έχει βάλει… τη σκούπα ανάποδα πίσω από την πόρτα (ως ένδειξη εκδίωξης των ανεπιθύμητων, κατά τη λαϊκή δοξασία) και, μάλιστα, την έχει αφήσει ορθάνοιχτη, ώστε όποιος επιθυμεί να «την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια», κατά την αργκό, αποφασίζει να μείνει και να πολεμήσει. Παραμένει – μέχρι νεωτέρας, βεβαίως, λόγω του ευμετάβλητου της κατάστασης στην ΠΑΕ – στο τιμόνι της Ακαδημίας, αντικείμενο, με το οποίο ασχολείται με ιδιαίτερη ζέση και πρόδηλο ενδιαφέρον.
Ουδέποτε, άλλωστε, έκρυψε το συναισθηματικό δεσμό του με την ουσία της ιδέας του Ημίθεου και όλα αυτά, που εκπροσωπεί στον ποδοσφαιρικό χώρο, ωστόσο το να παραμένεις και υπό αυτές τις συνθήκες, με μόνη ελπίδα το «μήπως, τελικά, φύγει αυτός ο άνθρωπος και αλλάξει κάτι προς το θετικό», αποτελεί σημείο θετικότατης αναφοράς. Δεν λησμονούμε ότι ακόμη και ως παίκτης του Ολυμπιακού ή του Άρη, οι εκεί συμπαίκτες του είχαν να λένε για το γεγονός ότι ουδέποτε έκρυβε τα βαθιά ριζωμένα «κυανόλευκα» αισθήματά του και για το διαρκές ενδιαφέρον, το οποίο επεδείκνυε για «την ομάδα της καρδιάς του», τον Ηρακλή…
Θα ήταν, πραγματικά, ευχής έργο να ακολουθήσουν και άλλοι στον Ηρακλή το δρόμο, που έδειξε αυτές τις μέρες ο Σάββας, αν και η καθημερινή επικαιρότητα μας βεβαιώνει περί του αντιθέτου, καθώς όποιος ποδοσφαιριστής ή στέλεχος της ομάδας βρίσκει κάποια άλλη επαγγελματική στέγη (οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή, αρκεί να είναι ελαφρώς πιο «σταθερή»), σπεύδει να αλλάξει περιβάλλον ανακουφισμένος…