- Bluearena - https://bluearena.gr -

Περίπτωση – φαινόμενο…

Αυτό, που συμβαίνει με τα γραφεία της ΠΑΕ στην Μίκρα αποτελεί αφορμή και όχι αιτία για σκέψη. Αφορμή, διότι προηγήθηκαν πολλά και σημαντικά, ενώ καθημερινά προστίθενται έτι περισσότερα. Ο λόγος για το γεγονός ότι οι απλήρωτοι επί μήνες υπάλληλοι παρέδωσαν εν απογνώσει τα κλειδιά (αλήθεια σε ποιον;), καθώς οι απλήρωτοι λογαριασμοί «εξασφάλισαν» αυτό το λουκέτο (φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις, που λέει και η παλιά Ελληνική ταινία).

Νωρίτερα είχαν προηγηθεί η απληρωσιά των ποδοσφαιριστών, οι προσφυγές, οι αλλεπάλληλες αφαιρέσεις βαθμών, η εγκατάλειψη των αθλητικών εγκαταστάσεων στη Μίκρα, η έλλειψη επίσημου ιματισμού αγώνων και, και, και… Ωστόσο, οι συνέπειες όλης αυτής της καταστροφικής λαίλαπας, όσον αφορά στον υπεύθυνο, είναι – σταθερώς – ανύπαρκτες. Ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος, λοιπόν, έχοντας εξασφαλίσει το μοναδικό, που θέτει ως προτεραιότητα σε σχέση με την ενασχόλησή του με τον Ηρακλή, τουτέστιν την ησυχία του και την ασφάλειά του, διαμένει 503 χιλιόμετρα μακριά από την βάση του Συλλόγου και… αγοράζει τον έναν αγρό μετά τον άλλον…

Ουσιαστικά αποδέχεται ανερυθρίαστα την διαρκώς και διογκούμενη διάλυση της ΠΑΕ και του αγωνιστικού τμήματος, αφήνει τον έναν παίκτη μετά τον άλλο να αποχωρήσει, αποδεσμεύει απλήρωτους παίκτες από τα συμβόλαιά τους, με όφελος δεδουλευμένα τους και γενικά… περί άλλα τυρβάζει. Το θέμα είναι ότι, όχι μόνο δεν τον απασχολεί το «κατόρθωμά» του (το ότι δεν αισθάνεται τίποτε για τον Ηρακλή απεδείχθη καιρό τώρα, καθώς τον αντιμετωπίζει ως την  τελευταία «μπίζνα» που του έμεινε στα χέρια), αλλά εξακολουθεί να λέει τα δικά του στον περίγυρό του και να λειτουργεί – όπως συνηθίζει – παρελκυστικά, επιχειρώντας να κερδίσει χρόνο.

Στο σύγχρονο Ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν καταγραφεί και άλλες περιπτώσεις μεγαλομετόχων, οι οποίοι… «ατύχησαν», αλλά καμία περίπτωση ιδιοκτήτη ΠΑΕ της Α΄ Εθνικής ή της Super League, ο οποίος επί μακρόν διάστημα αδυνατεί να χρηματοδοτήσει την υποτιθέμενη επένδυσή του ακόμη και για τα πλέον στοιχειώδη και λιγότερο δαπανηρά, όπως – επί παραδείγματι – για να κουρευτεί το χόρτο στο προπονητήριο και, μολαταύτα, να παραμένει στη θέση του στωϊκότατα, σαν να βαδίζουν όλα πρίμα.

Είχαμε περιπτώσεις… «ατυχησάντων» μεγαλομετόχων, που παρέδωσαν στον επόμενο τις μετοχές, επειδή – ακριβώς – «τα έκαναν μαντάρα» ή, ακόμη, και περίπτωση ενός άλλου μεγαλομετόχου σε ΠΑΕ της μεγάλης κατηγορίας, ο οποίος, την ώρα που έσπειρε την καταστροφή στην ομάδα, που είχε αναλάβει, πούλησε τον κορυφαίο παίκτη της, και με τα λεφτά της μεταγραφής στις αποσκευές και ακόμη αναζητείται από την Interpol…

Πάντως περίπτωση όπως του… Spiros δεν έχει υπάρξει. Είναι «one of a kind», που λέει και στη γλώσσα την οποία αντιλαμβάνεται. Πρόκειται περί φαινομένου, αν και – στην πραγματικότητα – απέναντί του, ολάκερη η «κυανόλευκη» οικογένεια είναι εκείνη που αισθάνεται στα εσώψυχά της, τους στίχους του γνωστού λαϊκού άσματος «φαινόμενο είμαι εγώ, που ακόμα σε αντέχω»…