Ήρθε στα 29 του, μετά από ένα πέρασμα στην πορτογαλική Ρίο Άβε και έζησε τον Ηρακλή στα πιο δύσκολα χρόνια της σύγχρονης ιστορίας του. Ο λόγος για τον Χουάντερσον, ο οποίος, 34χρονος πλέον, δεν βλέπει με επιπολαιότητα και βιασύνη το μέλλον του και το πολεμά, όσο μπορεί, να μη βιαστεί και αποδεχθεί κάποια από τις προτάσεις, που έχει από τη Super League (έγιναν κάποιες επαφές με τον Πλατανιά και την ΑΕΛ), αλλά να περιμένει να «τρέξει» λίγο ακόμη το καλοκαίρι, ώστε να φανεί τι μέλλει γενέσθαι με την κατάσταση στους «κυανολεύκους».
Στον Ημίθεο ο Χουάντερσον έγινε ένας άλλος τερματοφύλακας. Κατάφερε αυτό, το οποίο επιδιώκει ο κάθε επαγγελματίας στον εργασιακό τομέα του: να μειώσει έως εξουδετερώσεως τις αδυναμίες του και να καλλιεργήσει τις δυνατότητές του. Προ πενταετίας είχε εμφανιστεί ως ένας τερματοφύλακας με δυνατότητες, αλλά εξαιρετικά επιρρεπής στο εύκολο και αβίαστο λάθος, με πολλές αφέλειες στο παιχνίδι του (υπερβολικό και λανθασμένο παιχνίδι με την μπάλα στα πόδια, απαίτηση να εκτελεί τα φάουλ έξω από την αντίπαλη περιοχή) και πολλά προβλήματα με την ψηλή μπάλα. Όλες αυτές οι ιδιαιτερότητες της αγωνιστικής φυσιογνωμίας του ανάγκαζαν τους πρώτους τεχνικούς, με τους οποίους συνεργάστηκε στον Ηρακλή, να μην του δείχνουν απόλυτη εμπιστοσύνη, όπως συνέβη με τον Σίνισα Γκόγκιτς.
Η συνέχεια, όμως, καταπληκτική. Σταδιακά, με πολλή δουλειά και τη βοήθεια του πεπειραμένου στο αντικείμενο Φώτη Γκιζέλη, μείωσε και σχεδόν εξαφάνισε τις αδυναμίες του, έγινε βασικός και αναντικατάστατος και κατέληξε να είναι ένας από τους πολυτιμότερους παίκτες του Ηρακλή, κολώνα στην επιδίωξη των στόχων της ομάδας. Του αξίζουν – αναμφισβήτητα – πολλά συγχαρητήρια για αυτή τη ραγδαία εξέλιξη.
Ο βραζιλιάνος πορτιέρε, λοιπόν, θέλει να παραμείνει στον Ημίθεο και προτιμά αυτή την προοπτική από την οποιαδήποτε μεταγραφή σε ομάδες, που έχουν ενδιαφερθεί για εκείνον, μη θέλοντας έτσι εύκολα και απλά να εξαργυρώσει την αξιοπρόσεκτη διαδρομή του με τη «γαλάζια» φανέλα. Αρκεί όλα να πάνε καλά στον αγώνα της δικαίωσης και στο ιδιοκτησιακό. Εκείνος – επί του παρόντος αναμένει – όπως και όλοι οι φίλοι του Συλλόγου. Μακάρι, όλοι, να δικαιωθούν…
