Το έργο, που παίχτηκε σήμερα (Σάββατο 17/6), λίγο πριν το μεσημεράκι στα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ μελών της Επιτροπής Δικαίωσης, του προέδρου του Ιδρυτικού Σωματείου και μελών του Γυμναστικού Συλλόγου, από τη μια πλευρά, και κάποιων από τους κυβερνητικούς βουλευτές της πόλης, το έχουμε δει ξανά και ξανά…
Ευχάριστη υποδοχή, εκδήλωση ενδιαφέροντος για ενημέρωση σχετικά με το φλέγον ζήτημα του Συλλόγου, θερμά και – κάποιες φορές – μεγάλα λόγια και – εν γένει – βερμπαλιστικές διατυπώσεις για συμπαράταξη με το δίκαιο αγώνα του Ηρακλή. Το εύκολο στάδιο της υπόθεσης, δηλαδή. Το ανέξοδο, το εν πολλοίς πελατειακό, διότι έτσι λειτουργούν οι πολιτικοί, εκ της ιδιοσυστασίας τους.
Το πεδίο, στο οποίο, όμως θα κριθούν όλοι αυτοί οι κύριοι, για να αποδείξουν αν εννοούν τα λεγόμενά τους και αν έχουν την πρόθεση να τα μετασχηματίσουν σε πράξη, είναι το πεδίο της προσπάθειας, το πεδίο του αγώνα. Να δούμε αν κάποιοι από αυτούς θα σπεύσουν σε επαφές με καθ’ ύλην αρμοδίους για το όλο θέμα, αν πραγματοποιήσουν διάφορες παραστάσεις κι αν – το βασικότερο – θα εκθέσουν τον εαυτό τους, με το να παραβρεθούν στην καθοριστική εκδίκαση της υπόθεση στο Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ, πιέζοντας με τη φυσική παρουσία τους στον προθάλαμο της εκδίκασης. Μόνο έτσι έχει νόημα…