Μετά τη συνέλευση της Αυτόνομης Θύρας 10, την απόφαση του κόσμου για δράσεις, βγήκε μπροστά η Επιτροπή Δικαίωσης για τον Ηρακλή. Ανθρωποι μέσα από τον Ηρακλή, ορμώμενοι από την αγωνία τους για την ομάδα, την αγάπη τους γι’ αυτήν, με στόχο να επικοινωνήσουν το πρόβλημα, την αδικία, να χτυπήσουν «πόρτες» να πιέσουν καταστάσεις, να καταδείξουν σ’ όλους το αυτονόητο.
Να πιέσουν… για τι; Στην Ελλάδα του 2017 και δη στην ποδοσφαιρική Ελλάδα του 2017, για την εφαρμογή του δίκαιου, του νόμου, κόντρα στις σκοτεινές συμμαχίες που θέλουν τον Ηρακλή και πάλι εκτός Super League.
Η Επιτροπή έχει πετύχει πολλά και σημαντικά. Εχει κινηθεί με πλάνο και συντονισμένες κινήσεις. Έχει ουσία στις επαφές της, έχει θέσει το πρόβλημα με τρόπο τέτοιο που ανταποκρίθηκαν όλοι οι φορείς στους οποίους απευθύνθηκε, γιατί αντιλήφθηκαν τι επιχειρείται σε βάρος του Ηρακλή.
Ξεκαθάρισε ότι δεν έχει καμία σχέση με την ΠΑΕ. Κάθε άλλο μάλιστα είναι ξεκάθαρα απέναντι στον Παπαθανασάκη και τα μέλη της υπογραμμίζουν σε κάθε τους δημόσια τοποθέτηση, σε κάθε συζήτηση που έχουν με τους φορείς, πως το επόμενο απαραίτητο βήμα μετά την αποφυγή του «πραξικοπήματος» είναι η εκπαραθύρωση του Παπαθανασάκη που δημιουργεί συνθήκες σήψης στον Ηρακλή.
Η Επιτροπή έχει πετύχει. Έχει «χτίσει». Τι πράττει όμως ο Παπαθανασάκης; Διαλύει! Ακόμα και τώρα.
Ο Καγιούλης παραμένει στη Γερμανία, δεν έχει άμεση συμμετοχή στις εξελίξεις στο αγωνιστικό κομμάτι και σιωπά. Οι ποδοσφαιριστές ξεκινούν να αποχωρούν. Ο Κούρος αποχώρησε, ο Σαραμαντάς το ίδιο. Ο Παπαθανασάκης με τον Μπέζα προχωρούν σε συμφωνίες λύσεων συνεργασιών με τους παίκτες, ανοίγοντας την πόρτα της αποχώρησής τους.
Μήπως έτσι «σιγουρεύουν» τη διάλυση της ομάδας ακόμα και αν πετύχει τη δικαίωση και στην υπόθεση αδειοδότησης; Μήπως συνεχίζοντας ανάλογα, στο τέλος ο Ηρακλής θα σωθεί εξωαγωνιστικά και ο Παπαθανασάκης με τον Μπέζα θα έχουν αφήσει αγωνιστικά έναν Ηρακλή με την Κ20 και την Κ17;
